OORLOG IN TURNLAND: ‘DE LAFFE HONDEN VAN DE TURNBOND’
Toen onze columniste vorig jaar misstanden aankaartte bij de turnbond, werd ze uitgelachen. En nu zou ze bij dezelfde directrice haar verhaal moeten doen? Dacht het niet.

Nu weet ik het zeker. De turnbond KNGU is niet meer dan een criminele organisatie. Elke school, zwemvereniging of motorclub was met minder beschuldigingen allang opgedoekt. De bond heeft zich jarenlang schuldig maakt aan strafbare feiten, zoals het faciliteren van kindermishandeling.

Ze erkennen het ook nog eens en zeggen ermee aan de slag te gaan om uiteindelijk wéér de fout in te gaan. Het is voor mij duidelijk dat deze organisatie niet capabel genoeg is om een veilig sportklimaat te garanderen. Ze zijn gewoon bewust bezig met medailles boven het welzijn van het kind te plaatsen.

Dat de bond geen gezag heeft over de bezeten coaches is ook zo’n ding. Jarenlang bepalen zij het regime en de bond staat erbij en kijkt ernaar, of knijpt eerder een oogje dicht.

En oh, wat mogen meiden zoals ik van geluk spreken dat er nu eindelijk een zogenaamd ‘onafhankelijk onderzoek’ is ingesteld. Wij, de zeikerds in hun ogen, die de mooie sport in een verkeerd daglicht plaatsen. Wij zijn de zwarte rand aan de gouden medaille, wordt ons verweten. Wij hebben de goede intenties van de trainers verkeerd begrepen tijdens die marteltrainingen en onze verscheurde levens hebben we te danken aan onze beleving en ons eigen misplaatste gevoel… Maar nu kunnen we gelukkig ons verhaal bij de bond doen. Laat me niet lachen. Al die andere keren dat we hetzelfde verhaal deden, zijn ze in de prullenbak beland. En nu wordt er ineens scherp naar gekeken door de bond? Ik voorspel dat alles waar de bond zo dadelijk zelf voor moet bloeden eruit gefilterd wordt.

En of we vooral met bewijzen kunnen komen hoe we in die voor de buitenwereld afgesloten turnhalletjes zijn uitgescholden, geschopt en geslagen. “Want zonder die bewijzen wordt het lastig iets voor jullie te doen. We leven immers in een rechtsstaat,” hoor ik die KNGUdirecteur mevrouw Van der Plas op tv uitkramen. Ja, diezelfde trut waar ik een jaar geleden een gesprek mee heb gehad. Ik had haar voorgesteld te helpen om een beter turnklimaat te creëren. Ik weet namelijk precies hoe het NIET moet in de zaal. Ik wilde niets anders dan de turnsport in een gezonde omgeving weer omarmen. Van der Plas lachte me toen uit: “Jij? Nee, daar beginnen we niet aan…” En nu vragen ze of ik mijn verhaal bij háár wil doen?

Tja, en dan is het nu oorlog. Vreemd hè? De bond heeft naar mijn idee de kans op een bestaansrecht allang verspeeld. Stelletje laffe honden zijn jullie.